Susuz bir yazýn sabahýný sakladý gece Az kalan zaman gibiydi Ben nerede hata yaptým Sanki hiç sabah olmayacakmýþ gibi Bir fýrtýnadýr koptu içimde Nice yaðmurlar yaðdý gönlüme Þu an kim mutlu bilen var mý Ay ýþýðý yok bu gecede, aydýnlanmadý yýldýzlar Dolaþamadý semada seven duygular Þimdi onlar yalnýz, karanlýðýn derinliðinde Kendi kendine, baðýmsýz Mehtap suskun bir suçlu Aðlýyor tabiat Bir gemi bekleniyor Sýcaklýðý gelir yüzüme Gün doðarken ihtiþamýyla gökyüzüne Gönülleri ýsýtýr birden Canlanýr tabiat, çiçek ve laleler Hayat þimdi baþlýyor Tertemiz duygular Artýk kimse aðlamýyor Karanlýk düþleri attýk içimizden Umutlar uçuþur gökyüzünde Hepsi birbirinden razý Tüm kýrgýnlýklarý unuttuk yüreðimizde Eriyen karlý daðlarý görürüz Çaðlayanlar taþar, ýrmaklar altýn sarýsýnda akar nehirlere Kuþlar ötüþür, kelebekler dolaþýyor Bir oh çekiyor insan Bulutlara doðru alabildiðince Yaþamak öyle güzel
Behçet Bük 890/15.6.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.