Bu nasýl aðustos, yýldýz yok gökte Elimi uzatsam tutacaðým Azrail’i Aldýklarýný geri versin diye. Bu ne yakýnlýk gökteki, aðustos! Bu ne soðuk bir gece, Yerler siyah kahverengi yeþil beyaz ve kýrmýzý bütün imalý renklerde… Gökler Yere yakýn karanlýk korkunç ýssýz sessiz.
Ve karanlýkta un gibi ufalmýþ yapý parçalarýnýn arasýnda Hafif rüzgârýn uçurduðu tozlar ve ruhlar ile Kumlarýn çimentonun ve metallerin oluþturduðu yansýmaya Iþýk dantelâsýna bakarak Sessizce kývranan, paslý siyah mavi yeþil uzun kývrak demirlerin Yerden yükseðe oluþturduðu isyan kazýklarýna bakýp Haykýrýþlarýmla, sessizce aðlýyorum.
Ve ben, Bir emeðin Bir rüyanýn Bir aþkýn Bir dünyanýn Bir ananýn Bir babanýn Bir gülüþün Bir huzurun Bir sevdanýn Bir bereketin Bir inancýn Bir varlýðýn Bir yokluðun Bir sevgilinin Bir tanrýnýn ve asla Geri dönmeyecek bir hayatýn Bir betonun Üstünde oturuyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
egedeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.