KİM BİLİR
Kim bilir belki bir gün bu hayat,
Aðýr gelir omuzlarýma yýðýlýnca dertler,
Çekemez olurum yükünü,
Þu anda yaþadýðým mutluluk,
Kaybolup gider haber vermeden,
Yüzümdeki gülücükler solar,
Her gün gülen gözlerime,
Hüzünlü yaþlar dolar.
Kim bilir !
Hayattan umudumu kesmiþken,
Belki yeniden güneþ doðar,
Kararan gecemi aydýnlatýr
Hüzünlenen gözlerime ýþýk,
Gönül bahçemin dört bir yanýný sarar,
Rengarenk sarmaþýk,
Yüreðim yeniden havalanýr,
Yeniden olurum aþýk.
Kim bilir
Belkide sil baþtan yaþarým hayatý,
Hayallerimi gerçekleþtiririm diyorum ama,
Olmaz olamaz çünkü ikinci bir þansý yoktur,
Yeniden dünyaya gelmemin,
Öldükten sonra dirilsem de,
Ayný yerleri görmemin,
Bütün piþmanlýklarý bir kenara atýp,
Yeni baþtan sevmemin
Beraber yaþayýp beraber ölmemin.
Kim bilir !
Sadece yaþamaktý bütün hevesim,
Mutlu yaþayanlara inat,
Gülmekti belkide zorluklara göðüs gerip,
Kaderin kötü diyenlere inat,
Baþarmaktý ama olmadý,
Tutmadý evdeki hesap çarþýya uymadý,
Deli divane gönlüm.
Mutluluða doymadý,
Çok istemiþ olsam da ,
Zalim felek koymadý.
Kim bilir bir fýrtýnadan ibaretti hayat,
Esti geçti,kýrdý dallarýmý döktü yapraklarýmý
Bir film þeridi gibi siyah beyaz,
Hýzla yaþandý bitti.
Umutla beklediðim hayallerim.
Boþu boþuna gitti,
Dolu dolu baþlarken hayata,
Birileri tüketti.
Hülya Çepni
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.