Ateþi karýþtýr, bir sigarada bana sar sevgili...
izmaritle seviþirken dudaklarýmýz,
aþka müebbet türküsü yakalým gökyüzüne nazýr.
ve her nefes çekiþimiz de külü düþsün
seslerin ufalandýðý geceye...
Ardýmýzda kalsýn,
zaman aþýmý acýlarýn limelenmiþ payesi.
Sen ýþýktan kalemler ver ellerime,
ben karanlýðý soðuran yollar çizeyim ikimiz için...
Sonrasýnda,
isterse yüzümüzden þavkýný esirgesin ay.
isterse ruhumuzda gezinsin zifiri karanlýk.
çiðnenmiþ küçük hüzünlerin haritasýný sildiðim de,
yýldýzlar þahit olacak bu aþkýn eþsiz güneþine.
Biliyorsun!...
intihara meyilli olmadý hiç bir zaman umudumuz.
aksine,
düþüp ayaða kalkmalar yarýnlarýmýz içindi hep.
Ýþte bu yüzden ebedi sýðýndýk birbirimize.
üzerimize döküp zaman saati kumlarýný,
dünden kalma yýllarýn kalelerini yýktýk
bir parmak dokunuþuyla...
Artýk hesaba katmýyoruz,
bilmediðimiz denizlerin fýrtýnasýný.
ve ben
gül gölgesinde bir memleket sevdasý gibi
kutsal bilmiþim yüreðinin kýyýsýný.
Dilek USTA