METİH VE İYE
Nesib Bir mevsim tarifi vereyim kara kýþýn ardýndan
Bir tutam gülüþ,
Ýçtenlik bir gram
Bir çimdik öpüþ; dimdik ayakta tutan,
Ve sarýlýþ, direniþ, anlayýþ,
Bir mevsim ki
Rüzgârlý güne isyan ediyor.
Bir mevsim ki devr-i dilârâ
Çok fýrtýnalar geçmiþ,
Boranlar esmiþ baþýndan
Cumhuriyet Meydanýnda umudumu besliyor.
Girizgâh
Çok isterdim anlatmayý
Bir bombayý patlatmayý istediðim kadar
Masumlar ölmeden
Analarý aðlamaktan kurtarmayý
Sevgilim musallada yüzlerce tabut dururken
Cesedine ulaþýlamazken bile on madencinin
Kafasýna kurþun sýkýlan bir zencinin
Zenci deðil insan olduðunu
Hâlâ milyarcasýnýn aç uyuduðunu
Acýsýný yaþýyorum bilmenin
Kýrmýzý ýþýkta el açýp dilenmenin
Memleketini býrakýp gitmeyi
Ýnan isterdim senden bahsetmeden
Güzeli, kutluyu tarif etmeyi
Methiye Ýye: sahip olan demekse
Ýnanýyorum sahip olduðum þeye
Ýnanýyorum mutluluk üzüm suyuna benzer
Sen onu meye dönüþtüren maya
Seri hoþ edensin
Bir þiir kahramaný deðil
Gerçek oðlu gerçeksin
Biliyorum insan ayak basabilir Ay’a
Yürüyebilir engin denizin üzerinde isterse
Korkuyorum istemek yetmez saya, sayýya
Gerçek oðlu gerçek yalnýzca kaderdir
Sen dolu kadehim çarpmasýn kayaya
Sözümde ne tekerrür ne mübalaða
Gözümde daha dahasýnýn olmadýðý gibi
Zaman bütün belasýn toplasýn ne âlâ
Görmemiþ deðilsek de dibi
Öyle bir yüksekte ki þimdi baþým
Geçmiþ belli belirsiz bir heyûlâ
Câným
Can içre oluyorsun candan gün gün
Senden öncesini düþünmem deðil
Düþünürüm,
O vakit ölü deðilse de yaþamaz sayarým gönlü
Yok saymam ama geçmiþi, geçmiþ; güzelliðinin turnusolü
Nasýl ki karanlýkta belirir mehtap
Nasýl ki yalan olmadan ulaþýlmaz doðruluða
Bir orman ýssýzlaþýr, havalanýr bir koru
Ýçine çeker amansýz bir girdap
Cazibenin dayanýlmaz anaforu
Meth ile Feth arasýndaki baðdan bana ne
Ýstemem öyle kazanýlmýþ kaleleri
Ýsterim þehrin anahtarlarýný ellerime
Tartýyorsun iþte bakýþý, karakteri
Adaleti baþýnýn üstünde gezdiriyorsun
Yalaný dolaný taþ altýnda ezdiriyorsun
Ýstiyorsun sarýldýkça bitirelim esareti
Açlýðý, yoksulluðu bitirelim istiyorsun
Câným,
Adýný söylemek en güzel konuþma bana
Cancað’zým
Adýmý aðzýnda sýmsýký tutman
Kollarýný boynuma dolaman
Ve bir þarkýyý kendi makamýna uydurman.
Câným,
Bir unvan deðil sana
Vücuttaki yerimsin
Öyle diyorsun diye gönlüm hoþ
Hani “evimin direði, erkeðim, erimsin”
Adýnýn ötesi fuzuli, boþ
Caným cancâð’zým
Adýnla þerefleniyor ya aðzým.
Fahriye Þiir yazmanýn çok dörtlük yazmak olduðu zamanlarda da böyleydim ben
Kelimeyi gediðine kondurur
Evliya misali kediyi damlar arasý dondururdum
Cümlem öldürür hecem süründürürdü belki
Söz hazinesinin anahtarýný cebimde bulundururdum.
Ey hazinemin kapýlarýný önünde
Sonuna deðin açtýðým yârim
Bul bulabilirsen güzelliðini teþbihleyen
Bir hece bir kelime içinde
Bul bulabilirsen Yaltacuk’a dönsün hâlim
Tegazzül Bir gün zûl gelir çeker gider misin diye soruyorsun ya bana
Yürek ancak durur, vücudun terki olur mu sorarým sana
Güzelliðine inanmaz gülüþünden söz açsam ‘aman’ dersin
Mecnûn’a sorduklarý Leylâ deðil misin söyle þimdi bana
Þiir dize ister, toprak yaðmur, kadeh içini hoþ edecek þarap
Ben seni ister, avuçlarým göðe dönük yalvarýrým her gün O’na
Sen hem bir divan güzeli gibi metafor, yalan, yok da deðilsin
Bir hançer gibi varsýn, sözü kesen bir kýlýç gibi sýðmayan kýna
Bugün yer küreyi ýþýðýyla doldurduðu gündür ey Muradî
Bir ayna ol bir yanký güzelliðini saklama da duyur ona
Dua Dileðimdir
Bükülsün seni yoran yollar
Yeni yaþýn gözlerimden süzülsün
Ýrademdir
Seni acýtan hain kollar
Sana deðil bana görünsün
Gömülsün ne kadarý varsa
Kalp kýrýklarýn
Etrafým senin ýþýðýnla örülsün
Dönüþsün isterim umudumdur aþkýnla
Uykularým seninle bölünsün!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.