Ağlıyordu Şair Yine

Kürsüye bir þair çýkmýþ, þiir okuyacaktý...
Þöyle bir kýsa konuþma yaptý önce.

"Þu an da gördüðünüz gibi,
Gözlerim yaþlý yaþlý,
Bu mübarek günlerde bütün Müslümanlar,
Zulümler altýnda inim inim inliyor.
Bizler ise onlarý uzaktan sadece dinliyor..."

"Soframýzda baklava börekle,
Ýftar eden bizler,
Bir bardak su ve iki zeytinle,
Ýftar eden Irak’lýlar, Filistin’liler.
Bunun hesabýný,
Öbür tarafta veremeyiz arkadaþlar.
Bu yangýn Allah muhafaza,
Hem içeriden, hem dýþarýdan sonra bizi de yakar."

"Doðu Türkistan’da, camiye gidemeyen insanlar,
Bir anda yok olan binlerce can;
Ve oluk oluk akan kan.
Kimler soracak hesabýný,
Durup düþün bakalým bir an."

Sonra baþladý þiir’ini okumaya.

"Onlarýn tanklarý vardý,
Bizim Allah’ýmýz.
Onlar barýþa sýkýyordu kurþunlarý,
Biz sadece sapanla taþ atýyorduk,
Gündüzleri gece yarýlarý"

Bir anda þair okumayý kesti,
Sonra salonda buz gibi bir hava esti.

Aðlýyordu þair yine, hüngür hüngür.
Zaten gözyaþlarý yýllardýr dinmiyordu...
Ýnsanlýðýndan baþka,
Sevgiden, dostluktan, aþktan baþka,
Hiç bir þey bilmiyordu...
Sosyal Medyada Paylaşın: