HÜZÜN YUMAĞI

HÜZÜN YUMAÐI

Cemreler arka arkaya düþüyor
Geliyorsun fýsýltýndan belli
Bilsen ne çok severim
Burcu burcu kokan leylaklarýný
nazende zambaklarýný
Heyecanla beklerdim açmalarýný
Az kaldý yine açacaklar
Ve ben hoþ geldin demiyeceðim
Zindan olurken dünya
Aðýrýma gidiyor bu umarsýzlýðýn
Nasýl açarsýn ya
Utanmazmýsýn þehitlerimizden
Ben gözlerimi yumuyorum
Bakmayacaðým sana
Haberler hep hüzünlü haberler
Ziyan olan çocuklar, terkedilen bebeler
Her gün üçer beþer þahadet þerbetini içenler
Kavgalar, arbadeler
Yürereðimizi ezim ezim eziyorlar
Ýçimizi, dýþýmýzý sarmallamýþ hüzün yumaðý
Bu öyle bir çile ki,çözmek ne mümkün.
Analar,babalar, körpe fidanlarýný topraða verirken ,
Acýlarý gözlerinden sicim gibi yaðarken
Bu hüzün yaðmurunda ýslanmamak,
Gülmek, gülebilmek ne mümkün.
Ahvalimiz böyleyken,
Bir þiir yazmak istesem,bulabilir miyim güzel kelimeleri...
Neþe, zevk katabilir miyim dizelerime
Kara bulutlar üzerimizde gezinirken,
Güneþin fýsýltýsýný duyabilir miyim
Dokunabilir miyim güzel iklimlere...

Handan Uçak Tunca
Sosyal Medyada Paylaşın: