Rüzgar karanlýðý üzerime örtüyor yavaþ yavaþ.. Ben ruhumu karanlýða teslim ediyorum, Gözlerimde acý bir yaþ. Karanlýk yükseldikçe alçalýyor umutlarým Siyah bir UÇurum oluyor Her gece uykularýmda sayýkladýklarým.. Boþ gözlerle bakýyorum aþaðýya, Beni her gün biraz daha içine çeken karanlýða. Hayal ediyorum bir gün son bulacak Ama biliyorum, Bu hayal de en aþaðýda yerini alacak..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Öztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.