Efkarın Delisi

müþkül hayatýn kýdemli askeriyim yine de
izmarit toplayarak geçiyor gençliðim
eþi yok benzeri yok þu talihsiz halimin
istirahat yok, sürekli atýþ talimi

mecburum defansý kollamam gerek
bu sahada yalnýzým, defansif oynasam yeter
zaten öyle galibetlerde gözüm yok bu avuntu
sondan ikinci ben, sondakiyse umudum

farzý misallerle kurulmuþ bu dünya
ayarsýz ihtimal silsilesiyle buruk rüyam
adem anadan üryan bu beden dahi ziyan
müþtemilat dahi olamam artýk her anlamda israf

insanlar uzakta hep gönül doldu hicran
bi hicmi yok bu mâkus halim ister imdat
ama öyle marur öyle gururludur ki hiç sorma
hiç kimse kurtaramaz belki biraz küstah


güneþe uzatamam elimi
kaçtým insanlýða yenilip
zaten çok sefilim
kapýmý çalýyor bu kez efkarýn delisi
bana akþamlarý verin alýn gerisini
sevginin zerresini görmedim göremedim

bu münzevi bulutlarý sürdürme tanrým
onlara baktýkça yalnýzlýðý bi baþka tattým
eledim biraz da zihnimi, kederim bi baþka artýk
daha da öfkelendim daha da yalan kaldým

mütevekkeli deðil necaset benimle kaldý
tam istiklale eriyor oldum esaretle yandým
felaket bir harbe meydan oldu ruhum
hesap etmeden kurulduðum siperleri sel bastý

benim ikrarýmý kimler yerlere attý ki
ben serden dahi geçtim yok oluþtan pay aldým
nimet sayardým dostumu külfetler aldým sýrtýma
bilakis müstehak bana müspit bir aptala

düþmektense atlamayý onurlu buldum her zaman
ama basiretin çözülmüyor ki sonradan
ne umdum ne buldum burun sýzlatýr hikayem
velhasýl kelam bendeniz öldüm hiç doðmadan


güneþe uzatamam elimi
kaçtým insanlýða yenilip
zaten çok sefilim
kapýmý çalýyor bu kez efkarýn delisi
bana akþamlarý verin alýn gerisini
sevginin zerresini görmedim göremedim

Adem Oslu
Sosyal Medyada Paylaşın: