anama şiir gibi bir şey

Ben kaç zamandýr
Adýný alýyorum aðzýma ve aðlayan her kelimeyi susturuyorum
Ben karýþ istiyorum bana. uyut düþüncelerimi.
Yatamam dönüp durmadan sensiz karanlýklarda.

Biliyorum diyeceklerim delilikten baska birsey degil
Ama lütfen
Çýkar boðazýndan nefesini düðümleyen ipi
Ölümün peþinden gitmek zorunda deðilsin.

sana þarkýlarými ezberletirken kimselere anlatamadim kendimi ve
Kendimi "olmadýðýn" yerlere sabitleyemedim
Beni bu gece olsun
Affedemezmisin
Çünkü ben kendimin olmadýðý yerlerdeyim
ben bir yerde...
Ben yerlerdeyim daðýldýðým yerden topla beni.
Dönüþü olmayan bir gidiþin bilincindeyim


seni bulma umidi,
sana varma umidi
hepsi oturdugum yerden kalkmamla bittiydi
sonra tekrar oturdum
seni dusunmek dusuncelerin en guzeli
senin yoklugunu dusunmek en beteri
sana varmayi dusunmek, aklima nice ölümleri getirdi

Sen bir kutudaydin ve ses vermiyordun
Seni bir arabaya koydular camlarina yapistim
Ses vermiyosan yoksundur ama ellerin oradaydi
Ellerini tutamiyorsam yoksundur ama gozlerin oradaydi
Gozlerin bana bakmiyorsa yoksundur cunku sen hep bana bakarsin
Bana bakiyordun ama kapaklari gozlerinin yercekimi yasalarini benimsemis bir ulke gibi inik
Bana baktigini goremiyorsam evet gidiyordun
...

Bir gun karistigi topragi deler gecerde
Kokusu ustunde kirmizi bir gul olup acar ellerin.
Anne, anne, anne
kac kez tekrarlasam gelirsin.
Sosyal Medyada Paylaşın: