Kýna kýzýlý bir gün batýmý...
ince meltemiyle kokunu getiriyor mimozalar.
gözlerim,
ay’ýn zülfündeki yýldýzlara uzanýyor,
dilekler asýyor býkýp usanmadan.
Sonra,
çardak kuþu telaþýyla kanatlanýyorum.
nazar mavisi boncuklar toplayýp,
hem kem gözlerden ýrak,
hemde düþlerimi süsleyen yarýnlar örüyorum ikimiz adýna.
Arada,
Muhtelif çiçekler býrakýyorum.
rayihasý mutluluk,
güncesi aþk yazýlý göz pýnarlarýna.
Kendime sürekli,
Gönül çelen düþ renginde,
rivayetler anlatýyorum herkesin uyuduðu saatlerde.
seni,
üç yapraklý aþk yoncasý,
nadide bir mücevher gibi saklýyorum yüreðimde.
Öyle ki;
Çöl kumunda karýnca açlýðý bir sevda bu.
yýlmadan,
yüksünmeden,
aðýr aksak,ama emin adýmlarla sana gelirken,
inancýmýn yeþiline yol alýyor adýmlarým.
menzili sen
son duraðý saadetle biten.
Ýþte böyle bir özlemin,
çetelesini tutuyorum þimdilerde.
kavuþmaya ramak kala,
törenle kýracaðým mesafelerin,
gurbetini çekiyorum gün be gün.
Seviyorum seni...
Uzaðýmda lâkin,
Nefesim kadar yakýn,
Ýklimlerine umut uçurduðum,
Güneþ yüzlü sevgili.
Dilek USTA.