Bir þeyler var sanki kaderimin bilip de benden sakladýðý Her gün ölü yasý tutmuþ gözlerle uyanýyorum Bütün sabahlara Unuttuðun günlerin çýðlýðýyla Ne yazsam içim ferahlamýyor Sustukça büyüyen yalnýzlýðým da Kalabalýklar bile kaybetmiyor beni Örselenip duruyor içimde dinmeyen bir sancý Sigaramýn býraktýðý kuru bir öksürük gibi Hasretin gittikçe büyüyor Ve ben Anýlarýmla her akþam senin yurduna yürüyorum
Bir ölüden emanet ruhuma sýkýþtýðým zamanlar dar geliyor Tadý tuzu yok mevsimlerin Derin bir uykuya geçti baharlarým unutulmuþ akþamlar da Her þey nasýl da yalanmýþ Nasýl da sahte Çiçek tozlarýndan oluþan yalancý baharlar Nasýl da karanlýklara gömülüp kayboldu Yasýmý tutarken bütün siyahlar Ben de kül rengi sayfalara serpiþtiriyorum sensizliði Kim bilir kaç þiir daha miras kalacak sana
Dar geliyor bütün gözyüzü gözlerime Kuþ seslerini iþitmiyor artýk sesine mahkûm kulaklarým Karýncalanan göðsümde bir aðrý var Ahlar içinde göç ediyor sensizliðe Ben her gece saçlarýnýn kývrýmlarýndan Býkmadan usanmadan Yüzünün sarnýcýna dökülüyorum bütün hasretimle Ýçimde ki küçük çocuk adýný sayýklarken bütün açlýðýyla Yokluðunla niyetleniyorum ben en uzun orucuma
Eksik bir vedanýn kapýsýnda küllenecek ateþim de kalmadý Soylu yalnýzlýklar rehin almýþ bedenimi Bak üþüyor ellerim Üþüyor
Þiir&Yorum
Ayfer Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayfer Aksoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.