Bir þarkýdan çýkýp gelmiþ de
Bir ömre deðmiþ gibisin adamým
Þakülü olduðun aðlama duvarý adýna
Al dense aklýmý alýr en uzaða gelirsin
Þimdi en yakýn uzaða gel çoþkunu ol
Olduðun yerde kal yekpare yalnýzlýk ol
Biraz mahçup biraz minnettar kork
Aklýnýn geleninden gideninden en çok
Her an doðuracak gözlerle bak ufka
Þiirin yarý çapýyým henüz ölmemiþ bil
Ama ölene kadar bahar olacaðým söz
Dediðim yerdesin kalbine deðdiðim gibi
Bir sýnamacý niyetle baþlýyorsun aþka
Ben þehrinin þehlasýyým yortusuzum
Sen kimsin diye deðil ben kimim diye
Deþiyorum uykunu kitabýn içine içine
Sesinle kokunu döllüyorum seviþtirerek
Maliyesi yok mutluluðunun biliyorum
Mahiyeti var mavice konuþan dalgada
Çölce susatýp kumlarý avuçlatan leylada
Tafranýn akranlýðýný bilmeyenim henüz
Müþahhas seviyorum mesela yokluðunu
Kaðýtlara çizemiyorum yüzünün yükünü
Henüz hiçbirþeyi anlatabilmeyi öðrenemedim
Çünkü sükutunu duyamýyorum aþkýnýn
Daha dur ne ýþýklara gömeceðim ülkünü
Aklýnýn turaný olacaðým her dem
Ergenekondan çýkarýp hiralara salacaðým
Sen yeterki süslerini takýn da gel meþkime
Ey aþka ehil olan kalp