sen sýkma canýný
o kadar çok da mühim deðil caným
göz þavkýnýn oklarýnýn tesirine o sevdana
tepetaklak da çakýldý isem
kim bilebilir ki sýr küpünü belki de
zirzop kurdu kalkmýþ bir divaneyim
belki de bu kaçkýn vuslatýnýn
hýrçýn mý hýrçýn bir kývrak seliyim
bir guguk kuþu gibi
sesimi hep bir ilerde bir geride dinledim
ne akýllý nede bir uyanýk divaneydim
belki de
orta da kalmýþ bu kör aþkýn bir esiriydim
aþkýmý sen ruhunun içinde hissetme sende
kalbinin bilip bilmeden küt küt vurduðunu
hislerinin hýz kesip de durulduðu
dümdüz ve huzur içeren yemyeþil bir ovaydým
tam da orta yerinde mutluluk ile durduðun
ipinin ucunda sempati ve saygý taþýnan
gönlünün içinde ki sevgiyi karýp da yoðuran
iliklerine deðin aþkla ýslatýlan
o sevdanýn acýmadan çelme takýp da devirdiði
ne var ki bunda belki de buymuþ hissem
güle ölesiye meftun olan garip bir bülbül sem
hisleriyle duygularýna bir hazaný yük yükleyen
belki de dert ve derman merhem’iyim
bir sunî mi sunî gönlü tutup da altýn eyleyen
yol yordama giriþini muhkemce destekleyen
belki biçare kalmýþlara uzanan bir dalým
veya has gönüller de kötülüðe bir gem
bundandýr daðý taþý aþýþ ta ömrümü köprü yapmam
zararý öz kendine faydasý ise hep ellere
muhtemeldir ki hep bir çöle mecnunum ben
bir dirhem bile karþýlýk göremeyen
gönlüm ilk görüþte yandý iþte neylersin
belki de o viran olan hayatýný týmar eylersin
sýkýlýnca canýn
gül-zar bahçelerim de akþamdan sabaha geçerdin
bir bahtý karanýn bir derisine dek yüzülmüþ adamýn
yaþanmýþlýðý ölçüsünde serin mi serin
muhakkak ki altýn da serinlediðin bir çýnar’dým
bu garibimin sýrtýndan kalleþçe vurdular
piþkin piþkin de utanmadan da sýrýttýlar
üryan eyleyip de koydular gönlümü de ortada
biçare bu haliyle de
varý yoðundan bir çimdik bile býrakmadýlar
var içinde bir yoðum yalanlarýn içinde de yaktýlar
bir ömür iþte böyle hunharca törpülendi
un ufak oluncaya dek de ufalandý saf kalbim
vuslat yerine hep firaktan geçirildi yolum
boynu bükük piþman oluþta yýkýldý sevgim
yerden yere de çarptýlar tuz buz olup da daðýldým
su uyudu da ben hiç uyuyamadým
ben bu gönül yolunun þapþal ve periþan bir kuluyum
ki soydan gelen bir iyilik abidesi gibiydim
hiç kýramadým ve de hiç de býrakamadým
ki çölde su arayan bir bedevi gibiydim
ki ateþ içinde dönen bir çaresiz de bir kuzu
herkese olduk dert derman ortaðý da
bir ben özümü kaybettim de hiç bulamadým
oysa hep özü ve sözü doðru bir kahýr deryasý idim
yoktu lügatimde gurur ve kibir
hep yok ettim gönüllerde ki kin ve nefreti
bir yar adýna çektim ben bunca zahmeti
bana öz sýlam bile çok dar oldu
kökten kaybettik iþi ve aþý
olduk mu þimdi bir yalnýzlýk mabedi
ancak tefrikalarý oldu bana yol arkadaþý
elim böðrüm de
sýzýsý içim de kaldý tümden heveslerin
gel de þaþma bu iþe
hepten boþ boþuna da
sonunda havaya uçuþta da gitti tüm emeklerim…
(28.06.2016) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... -Dert üstüne dert sundun… Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!