GÜN/EŞİMSİN

Eðer bizi ayýran, kullar deðil, kaderse
Söyleyin nazlý yâre aþkýmýzdan bezmesin
Yüreðinde götürsün her nereye giderse
Sevdamýzýn üstüne basýp beni ezmesin

Her saniye her dakka hatta her saat baþý
Ben olayým hayali ben olayým tek düþü
Ýster ’cariye’ bilsin, ister sevgili ’eþi’
Yad ellerde yad ile yoldaþ olup gezmesin

Hatýrýmý yok sayýp, kesip selam sabahý
Üstüme yüklemesin tutup bunca günahý
Diline dolayýp da türlü ah’ý, eyvah’ý
Þu divane gönlümü sitem ile üzmesin

Her daim horlayarak çabamý hakir görüp
Her adýmda önüme gururdan duvar örüp
Tertemiz sevdamýzýn alnýna leke sürüp
Yakasýz kefen biçip mezarýný kazmasýn

Gam kasavet içinde kederle karýlarak
Maziye kafa tutup, aþkýma darýlarak
Güneþe balçýk sürüp yalana sarýlarak
Mahþere dek akdini, yeminini bozmasýn

Teninin kokusunu taa.. içimde saklayýp
Günde belki bin kere durup durup koklayýp
Belki gerlir mi diye, günü güne ekleyip
Gün/eþ’,e umut ektim, umutsuzluk sezmesin
Söyleyin nazlý yâre, aþkýmýzdan bezmesin


Þefika TÜRK Baðrýyanýk
11-05 -2016
Burdur



Sosyal Medyada Paylaşın: