BOŞUMUŞ MEĞER

Gözleri muhannet, kirpiði okmuþ,
Yay diye gerdiði, gaþýmýþ meðer.
Baðrýnda vefanýn, zerresi yokmuþ,
Solunda ataný, daþýmýþ meðer.

Baðlayýp dilimi, elim, kolumu,
Harami gözleri, kesti yolumu.
Reva gördü bana, kahbe ölümü,
Zalimler yurdunda, baþýmýþ meðer.

Ecelim oldu da, düþtü peþime,
Zehir kattý, ekmeðime, aþýma.
Ne belalar sardý, garip baþýma,
Gördüðüm korkulu, düþümüþ meðer

Yitirdim kendimi, yitirdim seri,
Bir zifiri duman, sardý her yeri.
Ayrýldý bedenden, týrnakla deri,
Canýma taktýðý, diþimiþ meðer..

Baþýma baykuþlar, tünedi benim,
Halimi sarhoþlar, kýnadý benim,
Derdimi tabipler, onadý benim,
Aldýðým nefesim, boþumuþ meðer.

Ayaz vurdu, bahçam ile baðýmý,
Yerle yeksan etti, gönül daðýmý,
Hazana döndürdü, gençlik çaðýmý,
Mevsimi boranmýþ, gýþýmýþ meðer
Zalimler yurdunda, baþýmýþ meðer

Þefika TÜRK Baðrýyanýk
06-06-2016
Burdur
Büyük usta Neþat Ertaþýn muhteþem türküsünden etkilenerek yazdýðým bir þiir ( nazire olarakta düþünülebilir)
Sosyal Medyada Paylaşın: