Keþkelere gebe kalan dilim Ýçime baðýrýyor avazý yettiðince Sol yanýmýn kýrgýnlýklarý gözbebeklerimi parçaladý Bir þehir ölüsü kadar yanýyor caným
Ben unutmaya çalýþtýkça Acýlarýma yenisi ekleniyor Yoruldum Bir nefeslik izin ver Bir köþede dinlesin ruhum
Her sokak arasýnda binlerce ceset kokusu Kefensiz yolcu edilirken aþkýn kendisi Gecenin hüzünlü saati Yelkovanýn delirten sesi Kulaklarýmý birkez daha saðýr býrakýyor
Tam alýþtým diyorum gittiðine Her defasýnda Uykuya dalan gözlerimin perdesini çekiyor hayalin Usulca yüreðime giriyorsun Alnýmdan öpüyor arsýzlaþan gözlerin
Oysa yedi kat yerin dibine gömerken seni Yedi kat göðün yüzüne asýyorum aþký Yüreðimin þehrine giremezsin artýk Etrafý demir duvarlarla örülü Bundan sonra Benim yokluðum senin kýymetin olsun ...
Emine Yalçýn 28.5.2016/03.19 Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yalçın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.