Ne zaman baksam gözlerinin kahvesine Her defasýnda eriyor içim Aþkýný demliyorum kalbimin fincanýnda Ne zaman tutmak istesem ellerini Çekip gidiyorsun sol yanýmdan Çocuklar gibi bükülüyor dudaklarým
Ve sonra Sana bakýyorum Umursamaz halde gülüp susuyorsun Dönüp kýzýyorum kendime Ýçin için yanýyorum, görmüyorsun
Ne zaman biz desem Bize ne oldu diyorsun Zýkkýmýn kökü oluyor sevgili Zýkkýmýn kökü....
Emine Yalçýn 9.5.2016 / 14.53
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yalçın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.