Aslýnda iyi olan birþey yok ; kandýrma(yýn)(yalým) kendimizi kaç asýr geçtiðinden bana ne ! kim hatýrlar ki? seni beni bizi boþ bir hikaye bu sadece, kelime oyunu ve kalabalýðý buruþturup buruþturup bir kenara atýlan gözyaþlarý gibi iþte sadece bu anlatmak istediðim ne kadar aðlatýyor hayat seni
o kadar yaþanmýþlýk karþýsýnda ne satýn alýnabilir kime hangi acýyý enpoze edebilirsin bir düþün koca mayýnlý bir boþluk bu dünya , haydi yürü geride ne kalýr ? koca bir bilinmezlik sadece ister sevinç de, ister hüzün, ister mutluluk kocaman dipsiz bir rüya bu sadece ister kabul et ister isyan
her akþam býkmadan usanmadan sorguladýðým bu anlamsýzlýklara pembe senaryolar yazdýran bu tarif edemediðim düþüncelerime çocuksu yalnýzlýklar saklayan ve her oyunda körebe bir sevincin ortasýnda kaldýðým her uyandýðýmda hatýrlayamadýðým o rüya büyük bir çaresizliðin girdabýna tutulmuþ bu susku
sanki bir ses, bir haber bekliyor tamam þimdi demesi gibi birþey TaNrý’nýn duyuyorum aslýnda, belkide söyleyemiyorum