hoşçakal

akrobasi yapmaya lüzum yok

bu lekeli dizeler ellerimde

çürümüþ bir ruhtan arta kalan melankoli

bir kaldýraç dilimde

aðýrsýn

aksine delil gözlerin

þimdi sen yaþa

kalbimin yüzüne nazýr kentinde

sessizliðin ne korkunç

cam ormanýnda izini süren adýmlarýma

batýyor, kanýyor içim

yüzünün rengi gri

karanlýk bir geceden geçiyorum

seni kaybettim

aslýna suretine þükrederken

bir cambaz gibi

yolun keskin

kesiliyorum soluðumdan

buza dönüyor tutunduðum kalpsiz dal

hoþçakal





Sosyal Medyada Paylaşın: