Duygularýmý cam kenarýna yaslayarak izliyorum seni
bütün hava þartlarýndan baðýmsýz
kimsesizler duraðýnda kendine elveda diyenlerden deðilim
günde iki kere doðru gösterenlerden de deðilim hiç
öyle uzaktan izliyorum seni
sana benzeyen herkesten hariç
siluetin bal mumu parlak mý parlak
dokunsam ah bir dokunsam
canýn ellerimde kalacak
grileþince bulutlar dökmeye baþlýyor
göz perdelerime bir is
hatýralarla beraber çekiliyor
soðuk mermerlerden kalkýyorum
þakaðýnda bir ben olmak için
bütün hücrelerini kýskanýyorum
ben olmaktan uzaklaþýyorum sonra
karanlýk çaðlara gömülüyorum elimden olmadan
tiyatro oynuyor gözümdeki beþinci perdede
kutsal kitaplardan öðreniyorum
yorgunum bu aralar
seni izliyorum uzaktan
sabýrla..
kýzdýrýlmýþ bir demir kadar
duygularýmý üzerimden çýkartýp
öyle üryan izliyorum seni
çoluk çocuk mutlu izliyorum
bayramýn ikinci günü gibi taze
gözlerini
yeni yumurta kadar sýcak
ellerini
banyoda sýcak suyla yýkanan bir bebek kadar
tenini
bir ispanyol sanatçýdan kalan
bedenini
havada bir sergüzeþt
açýlýyor kapanýyor gökler
ve ben seni izliyorum.
’Gök çe’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.