I
Kibar býyýklý,sakaldan yoksun
köse bir aþk buldum yine
ve geçti içinde hayatýn
garezi banaymýþ gibi
acelesi olan kýrmýzý ýþýðýn
ruhuma dokunan gülleri okþayamadan
tüysüz bittim ellerinin içinde
sana dolu dolu getirdim
nefretimi de kinimi de
dudaklarýmda hissediyorum acýlarý
korkaklýðýndan titriyor
kelimeleri yutuyor daha sevmeden
hareketsiz bir tren gibiyim
boþ topraklara bakýyorum
karþýlýk beklemiyorum
yürüyüþüne takýlýyor gözlerim
gözlerimi gözlerinden alamýyorum
II
devrim niteliðinde seviyorum seni
mesela bir ülkeye imparator olabilirdim belki
her gün bir hayvan evlat edinebilir
kýzlara karanfil çekebilirdim rýhtýmdan
oðlanlara terbiye verir
bir kültürü izlemezdim uzaktan
dudaklarým titremezdi böyle
belki kömür olurdum yataðýna
hareketlenmesi için kalbimin
ellerim cebimde kalmazdý
adýný bilirdim bu inin
III
Kirli deðildi beklentilerim
okþuyordu saçlarýmý
yüzüme dokunan
o sinsi tellerin
bir saz eþliðinde sanki
akordu bozuk
beni benden alýkoyan
yemekten kötü sesler çýkaran
dalgalarý birikiyor insanýn
bulaþýk çýkaracak kadar
bu memlekette yorgun kalkýyorum her sabaha
sýrtýmda tren taþýyamayacak kadar
sevgi gerekiyor devrim niteliðinde
tepeden týrnaða
bir sevgi bayramý istiyorum
dudaklarýmý titremeyecek
o trende kalkacak biliyorum.
’Gök çe’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.