Geylânî

Derviþ der ki; neye yanarsýn,
Sonu olan bu imtihanda niçin varsýn,
Semaya kalkan ellerin duaya kapansýn,
Sen Allâh de, kâlbin titresin.

Der ki; alýp götüreyim seni Dergâha,
Seher vakti çýktýk bu kutlu yola,
Geylâni Piri’miz imdi Þeb-i Aruz’da,
Bastýðým toprak yeþerdi O’nun yolunda.

Gâlib raz-ý olduk Pirimize,
Mazhar olduk gönül diline,
Umman yolu göründü O’nun sözüyle,
Derviþ olduk Geylânî Hazretleri’ne..

Vardýr bizim de bir Hak sevdamýz,
Kul olmaz asla bizim dermanýmýz,
Kutlu bir yolumuz, Kur’an rehberimiz.
Geylânî Hazretleri’nin derviþiyiz.

Makam, mevki deðildir davamýz,
Maneviyat yüklü bizim kervanýmýz,
Cennet kokar ehl-i dergâhýmýz,
Geylâni Hazretleri’nin derviþiyiz.

Pîrdâþ olur gönül fetheyleriz,
Hâk yolunda davamýzý güderiz,
Dergâh bizim gül bahçemiz,
Geylânî Hazretleri’nin derviþiyiz.

Varsa yoksa Allah der kalbimiz,
Bu kutlu yola sizleri davet ederiz,
Bir avuç su, birazda topraðýz,
Derviþ bu; kendimizle övünmeyiz.

"Þeytanýn evindeki taþ betonlarý gibidir insanýn kalbi.
Allah yolunda gidilirse, þirk ve þeytan iþlerinden uzaklaþýrsa yumuþar. Þeytan evinin yýkýlmamasý için çaba sarfeder. Nefsine baþvurur. Ýnsan ne vakit þeytandan tamamý ile kaçar ve nefsini terbiye ederse gönlü umman yoluna çýkar. Kalpleri yumuþatan Allah’týr. Yani bu evi yýkmanda senin en büyük ve kudretli yardýmcýn Allah’týr."





Sosyal Medyada Paylaşın: