Çocukluðumu kaybettim anne Eskidendi avlularda þen þakrak gülüþüm Hani sen düþtüðümü görüp ürkek bir bakýþ atardýn ya , Gözlerinden gözlerime ? Hani caným yanýyormuþ gibi bakardýn ya , Gözlerini kýsarak ? Ýþte tamda vakit o vakit anne , Gülüþün merhem olurdu yarama Hiç acýmazdý kanayan dizim O an hiç caným yanmadý anne … Deliler gibi hýçkýra hýçkýra aðladým ama Hiç caným yanmadý anne … Çocukluðumu kaybettim anne Kaldýrýmda yalýn ayak koþtururken , Bir elimde somun ekmek , Diðerinde sen vardýn ya, Bir saða birde sola saçardým mutluluðumu … Öfkemi hep bir sonraya ertelerdim . Ýþte vakit o vakit anne , bütün dualarým senle … Ne olur , Ne olur hiçbir yere gitme … Beni ne olursa olsun terk etme anne !
...MügegüM.. M.S
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müge Sakallı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.