derdim diycem dedem

sessizlik kimi insana huzur verir
bana ise sessizlik tattýrýr acýyý kederi
þarabý dedem trt radyosuyla içerdi
ya da balýkla rakýyý ayný anda isterdi
sigarasýný kendi yapar
kibriti sigarasýndan efkarlý yakardý dedem
dedemin þarabý hiç bitmezdi
çünkü her derdi o yüklenirdi tek baþýna
her sorunun tek çözümüydü dedem
sessizliðe tahammülü yoktu
herkesler çekildimi yataðýna
karanlýkla baþa baþ kaldý mýydý
baþlardý eskilerimin dertli türkülerini çýýrmaya
korkar mýydý ki dedem karanlýktan
ya da yalnýz mý hissederdi acaba sessizlikte kendini
hep düþünürdüm bunlarýý ezelden
þimdi
bende sessizlikten nefret ediyorum
hýçkýrýk seslerim duyuluyor diye
karanlýkta hiç duramam
yalnýzlýðým farkedilir diye
ve þarabým hiç bitmez baþlasam bile ayazda
balýksýz rakýnýn kokusunu ciðerime çekmem bile
þimdi dedem hem karanlýk hem sessiz
raký balýk kokusu almaz olmuþ þarabý yitmiþ
dedemin anlaþýlan derdi bitmiþ
ben derdimi demeye geldim dedem
sardým cigaramý aldým radyomu þarabýmý
bitmez benim bu þarap
sessiz karanlýk kalsakta dedem!
Sosyal Medyada Paylaşın: