Çocukların ortak Dili Gülmektir
Kýzým Helin’e (1)
Bir varmýþ; yoksulluk
Bir yokmuþ; yine yoksulluk varmýþ
Evvel zaman içinde kalbur saman içinde
Pirelerin berber, develerin tellal olduðu
Fabrikatör Hulusi Kentmen’in oðlu Tarýk Akan’ýn
Münir Özkul’un fakir kýzý Hülya Koçyiðit’e abayý yaktýðý
O masalsý zamanlarda
Yoksullarýn payýna düþen
Ve hep “bir varmýþ” dediðimiz;
Bir yokluk varmýþ, bir yoksulluk
Bir ayrýlýk, bir ölüm
Merhametsiz bir zülüm
Etimizi ýsýran soðuk bir gece
Kýrýk dökük bir sevinç
Biraz hasret, biraz gurbet, biraz gözyaþý
Bir de amansýz yaþama telaþý…
Senden çok zaman önce kýzým
Ben anamýn beþiðini týngýr mýngýr sallar iken
Anam; biri kýz üçü erkek
Saçlarýndan güneþ fýþkýran dört çocuðunu
Aþk ile sevip
Yokluk ve acýlarla gýdým gýdým emzirirken
Az gittiðim uz gittiðim
Dere tepe düz gittiðim o güzel yüreðinde
Ve yaðmurlar biriktiren o muhteþem gözlerinde
Bir varmýþ; gözyaþý
Bir yokmuþ; yine hep gözyaþý varmýþ…
Masal masal mat atar, iki tilki ot satar iken
Kurt köye muhtar olup, elini verenin kolunu kapar iken
Anamýn nehir gibi ninniler akan dudaðýndan
Gözlerime þýrýl þýrýl ninniler dökülürken
Ve peri kýzlarý uykularýma dalýp
Düþlerimde ýþýl ýþýl gezinirken
Ve ben; Ýlkokul sonrasý yoksulluðumuza atfen
“Eti senin kemiði benim” Ziya ustaya teslim edilen
Acemi ve minik bir tamirci çýraðýyken henüz;
Motor yaðý bulaþmýþ en mavi gözlerimle
Çocuksu hüzünlerim
Kýtlýk zamaný gülüþlerim
Ve en yoksul ellerimle
Aðlayan çocuk posterlerini afiþlerdim
Odamýzýn çatlak ve kireç badanalý duvarlarýna…
O aðlardý;
Gözyaþlarý saðanak ve gök gürültülü dökülürdü içime
Islanýrdým; gözyaþý kokardým buram buram
Üþürdüm; güneþ en harlý sýcaðý ile okþarken yanaðýmý
Aðlardým; gözyaþlarým damla damla karýþýrdý yaðmurlara
Ve her sabah aðlayan çocuk posteriyle göz göze tutuþup
Gözlerimde biriken yangýnlara karýþarak
En uzlaþmaz
En asi, en hýrçýn, en yoksul
Ve en kavgacý yanýmla
Duvara asýlý gözyaþlarýný sýrtlar evden öyle çýkardým…
Ve biz; (bakýþlarýndan devrim ve sevda fýþkýran
Kuyu sokaðýnýn kavgaya ve isyana koþulu
En asi, en uslanmaz ve en yoksul çocuklarý yani…)
Bir daha aðlamasýn diye çocuklar
Bolca devrimler yedekleyip yüreðimize
Dünyaya meydan okur
Silahlar kuþanýrdýk gülüþten ve aþktan yana…
Açlýk, yoksulluk, savaþlar ve ölüm
Ve haykýrýþlar, çýðlýklar
Acýlarýn izini taþýyan yüzler
Ve çocuklarýn gözlerinden süzülen yaþ
Bir daha yaþanmasýn istedik…
Yüreðimizin daðlarýnda ateþler yakýp
Silahlar kuþandýk gülüþten ve aþktan yana
Ve tahrip gücü yüksek bir bomba gibi
Yüreðimizi parçalayan acýlar ve gözyaþlarýna karþý
Zulamýzda az bulunan gülüþlerle savaþtýk…
Zulamýzdaki son gülüþte bitti mi ne?
Yoldaþlar zor durumda çocuklar
Dudaklara sürülü en son gülüþ bende kaldý
Bense yaralýyým, yorgunum, uykusuzum
Üþüyorum…
Haydi! Kýzým;
Tez ol, gülüþünü yetiþtir bana
Yanarak küle dönen Zümrüdü Anka kuþu gibi
Gülüþünü küllerime kat, karýþtýr
Ve yeni baþtan doður beni
Ýþ sana düþtü artýk
Gülüþün kurtuluþumuz olacak
Koþ tüm çocuklarýna haber ver dünyanýn
Gülüþümüz bitmek üzere
Cepheye kucak dolusu gülüþ yetiþtirsinler
“dilimden anlamazlar” deme sakýn
Çocuklarýn ortak dili gülmektir kýzým…
“bir varmýþ; aþk ”de kýzým
“bir varmýþ; barýþ”
“bir varmýþ; gülüþ” de
“Bir yokmuþ” deme sakýn, “bir yokmuþ” deme…
Þubat 2000
Savaþ Karaduman
Gülüþüne yaslanýp
Çocuklara ve aþka dair sözler biriktirdiðim bir þiir gibi
Seviyorum seni yüreðimin bir tanesi…
(Baban)
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.