Açlık Sınırı
Açlýk sýnýrý Türkiye Ermenistan, Türkiye Ýran sýnýrýna benzemez.
Onun sýnýrý mideden geçer.
O sýnýrýn altýnda,
Binlerce insan,binlerce çocuk var.
Adamý ortadan biçer...
O sýnýrda,boþ ekmekle zeytin var.
Eve eli boþ gidersin,
Karþýnda,senden getirirsin diye,
Bir þey bekleyen yar...
Açlýk sýnýrýnda,bir tas çorbayý,
Altý kiþi,yedi kiþi kaþýklamak var.
Domates ekmek,
Saksýya patates soðan dikmek var.
Var da var...
Açlýk sýnýrýnda,
Çocuklara ayný elbiseyi,ayný ayakkabýyý,
Üç beþ sene giydirmek var.
Çocuklarý okula gönderirken,
Dolmuþa bindirmeyip,
Karda kýyamette,beþ kilometre yürütmek var.
Sinirlenip sinirlenip,
Baþýmýzdakilere de ara sýra giydirmek var...
Açlýk sýnýrýnda,bir göz oda da beþ altý kiþi,
Alt alta,üst üste yatmak var.
Ve boðazýna kadar borca,yokluða batmak var...
Geceleri yastýða baþýný koyunca,
Ayýþýðý’na bakýp bakýp,
Yarýn bu rezil hayattan,
Nasýl tokluk sýnýrýna geliriz diye,
Sabaha kadar düþünmek var...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.