AH GÖNÜL NEYLEYİM SENİ

Dün gibi her þey.
Bana geliþin, ilk bakýþýn.
Karanlýðýma doðan güneþim di.
Deniz mavisi gözlerin.
Varlýðýn ömre ömür,
yokluðun kaybolustu boþluklarým da.
"Meðer ben de sevecekmiþim" dedirten
deli toy þaþkýnlýklarýmla sevmiþim seni.
Yüreðim de kývýlcýmdan yangýnlar türerdi.
Biçareydi, biçare her hale bu sevda.
Hicran eksenin de,
acýnýn kapsamýnda her kalýþým da.
Sana kavuþmak dý tesellim.
Ve hala alev alev yanar yüreðim sensizlikte.

Gözlerine baktýðým da dünya durur.
Bahar uyanýr, tabiat kudurur.
Gözlerin de görürüm cennetin ip uçlarýný.
Ellerine dokunduðumda ellerim temmuz sýcaðý.
Bakýþýn aðustos yakarý.
Çöl ortasý.

Kara sevda benim sana sevdam.
Melankolik bir hal yani.
Gözlerim kör, gönlüm kor.
Alev alev sensizlik.
Ve içimdeki sessiz çýðlýk.
"Ah gönül neyleyim seni".

Emine SAÐLAM
Sosyal Medyada Paylaşın: