Üç çocuðum ve kendimle elli küsur kiþi bindik þiþme bir kayýya. Karanlýk denizde gittik gittik bilinmez bir yere.
Yükümüz aðýrdý, ve çok kiþi vardý. Kayýk taþýmaz olunca korkuya kapýldýk. Hâlimiz battý batacak... Karar verildi: yükün fazlasý atýlacak; üç can varsa, iki kalacak...
"Atmaz olaydým seni Sümbül’üm; benim karnýmda açan ilk gülüm. Þimdilerde sadece nefes alýrým avrupanýn bir þehrinde. Gülüm senin haykýrýþýn hâlâ kulaðýmýn dibinde. Küstüm artýk ben kendime, seni denize býrakan þu kýrýlasý ellerime... Ve düþman oldum seni en son çýrpýnýrken gören kör olasý gözlerime..."
Denizlerde cennete yüzen çocuklara selam olsun!
23.05.2016
BEN BÝLMEM
Sosyal Medyada Paylaşın:
BEN BİLMEM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.