Gülistâna dil olan þiirimin niyeti Süleyman’ý inleten Belkýs’ýn aslý mýsýn? Keremin bu uðurda aðýr oldu diyeti Saba- acem-hicazkâr nihavend faslý mýsýn? Bilmez misin içimde baþkaldýran rayeti Gülistâna dil olan þiirimin niyeti
Zifiri gecelerde yol gösteren yýldýzým Kimsesiz kimliðimin ey kimliksiz kimsesi Hiçliðimde hepimsin talihim alýn yazým Bir devr-i hazân olur yokluðunun mahbesi Beni sensiz býrakýp sýzlatma sýzým sýzým Zifiri gecelerde yol gösteren yýldýzým
Bir eþimdir ateþe semâh eden pervane Alev beni çekiyor ben alevi içime Meczûpluk gömleðiyle geziyorum rindâne Son þehsuvar gibiyim her yaným lime lime Hekimsiz kaldý yarý’m yarýsýndan bigâne Bir eþimdir ateþe semâh eden pervane
Göðün hangi katýnda dolaþýyor aþk erin Ardýndan mý tutuþtu Endülüs ve Gýrnata Öyle bir ateþsin ki lavlý volkandan serin Bir benzerin gelir mi köhnemiþ kainâta Cebel-ül Tarýk’taki gemiler mi eserin Göðün hangi katýnda dolaþýyor aþk erin
Ben dipsiz kuyularýn küreksiz dümencisi Zincirle sürüklüyor ruhumu çeþm-i siyah Dalgasýndan ayrýlsam baþlýyor iþkencesi Yetmez mi yokluðunla parçalanan her sabah Gördüðüm rüyalarýn benzeri bir öncesi Ben dipsiz kuyularýn küreksiz dümencisi
Buyur sýrça köþküme ýsýn ýsýn ve üþü Ýrem baðýna dönsün dolaþtýðýn her oda Damarlarý yakmalý ahd-e vefâ cümbüþü Duvarlara çarpmalý lebinden düþen nidâ Kefenin baþlamadan gülüþ ya da öpüþü Buyur sýrça köþküme ýsýn ýsýn ve üþü
Ol Kays’ý mecnun eden Leyla mýydý bir eþin Ötüken’de kýzýl tuð Ýstanbul’da ikbâlsin Cemâlini gördükçe ýþký söner güneþin Yalnýz ebette deðil ta ezelden visâlsin Maðlubuyum sayende içimde keþmekeþin Ol Kays’ý mecnun eden Leyla mýydýn bir eþin
Yine bu gün kendimle cengin eþiðindeyim Ey mahzun gecelerin göz altýnda þifâsý Sanki yerin altýnda çile beþiðindeyim Gelirse senden gelir ýzdýrâbýn sefâsý Renklerin hiçindeyim rengin eþiðindeyim Yine bu gün kendimle cengin eþiðindeyim
Belki de sensizlikten hicrâna akma vakti Nihavendi bir þarký inliyor yavaþ yavaþ Zamansýz mý harcadým ömürden giden nakdi Ýstediðin bu ise kefensiz kalsýn naaþ Belki de dil þehrimi temelden yakma vakti Belki de sensizlikten hicrâna akma vakti
Ben Köroðlu gibiydim sen de Telli Nigar’dýn Emrah’ta Elif idin Fuzuli’de kaside Zira senin adýn aþk her nefeste sen vardýn Ey Kevser ýrmaðýndan neþv-ü nevâlý fide Aklýn son noktasýnda dolaþtýðým civardýn Ben Köroðlu gibiydin sen de Telli Nigar’dýn
Bu gün yine sürgünken mazinin efkârýna Bilirim kimsesizlik vuracak penceremi Kapýyý açtýðým an dönüþü yok yarýna Kimseler görmeyecek yýrtýlan hançeremi Bir buruk tebessümdür mirasým didârýna Bu gün yine sürgünken mazinin efkârýna
Bir gün hüküm buyrulur evveli "Kûn Fe Yekûn" Kulaklarý kavurur Kâlû-Belâdan ahit Ruh kefenden sýyrýlýr ne dil kalýr ne sükûn Ýþte o gün insana sað ve sol yandýr þahit Aþka âþýk olana baþlamak için düðün Bir gün hüküm buyrulur evveli "Kûn Fe Yekûn"