Uzaktan aþkla bezenmiþ bir bakýþ
ellerimde kalanlarý onlar götürdü
bir de mevsimlerden kýþ
beni onlar öldürdü
yapayalnýz
gördüklerimden seni çýkardým
bu kadar görünmez olduðunu bilmemiþtim
bulutlarýn ardýndan dönüp bir baktým
gökyüzüne yýldýz kesilmiþim
yapayalnýz
gülümsemeyi onlar almýþlar
kendilerine kalmayýnca anladým
gövdelerine bir de baþ koymuþlar
ben kendimi sona sakladým
yapayalnýz
güneþi bulutlar götürdü
yýldýzlarý görünce ansýzýn
geceyi güneþ öldürdü
ellerim kadar yalnýzsýn
yapayalnýz
gözlerimi gözlerin aldý
onlar bakmaya kýyarken
bana sevgi kaldý
saygýyý umutlu beklerken
yapayalnýz
çiçek yetiþtirmek kadar önem vermiþtim
dalýnda bir böceðe bile sabrým kalmadý
ben kýrýlan çiçeklerde bitmiþtim
seni saðýnak bir gecede sel aldý
ben öylece izledim
yapayalnýz
þimdi doðada bir kuþ kadar özgürüm
adým kafeste bir kanarya
aslýnda evinin içinde sürgünüm
özgürlük yaran kanar ya
öyle iþte
yapayalnýz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.