Ýzmir’de güneþ doðmadan daha, Bir ateþ düþer içime. Özlemin giderilebilir mi? Bütün bir günü yalnýz öldüreceðimi bile bile... Acýnýn peþinden gider hep bu atýþlar, Zora düþer bedenim kaybolur yokluðunda.. Sýzar gözümden yaþlar.. Nerede benim avuntum, huzurum? Ýzmir’ de güneþin batýþýna az zaman var..
Sosyal Medyada Paylaşın:
ezra337 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.