Adsız Kasaba
Omuzlarým, diri bir sabahýn yolcusu gibi yorgun,
Haykýrýþlarým, aþký körfezde sýðdýran bir bakýþ uzaðý,
Günler sefil sarhoþluðunda yüzüme güneþ gibi doðuyor,
Ölüleri sürgünü sýrtlarcasýna, kayýp bu kasabanýn þairi ozaný.
Kilitleri paslý kapýlarý meþhurdur, þu salkým sermesi gecitlerin,
Anahtarý gelinciklerin gerdanýnda, döker arnavut kaldýrýmlarýný meydanýna,
Pencereleri o sonbahar ayýna selam verircesine rüzgar alýyor iceriye,
Efkarý yýllara sýðdýrmýþ bir kalkan catýlarý, boyasýz duvarlarý hala kara,
Kopuk birþeyler cok, belli olmayan herþey eksik ki adý bile yok,
Kuþlar misafir, kurtlar müdavim akþamýna ve tel örgüler gerili,
Issýz bir yolgecer hanýna yabancý ürkekliðinde anýlar yitik
Ve keman edasýnda uzaklýk anlatan bir uðultu sürekli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Fatih Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.