Gitmekten korkmam ki Giderken Aðustosta yediveren gül üþür. Giderken mavi gök huzunlenir. Giderken söylemmemiþ sözler ile þiirler okunur.. Giderken toprak karþýna bir þebnem damlasý düþer.. Gözlerde nem, kalplerde de dilsiz bir çýðlýk kalýr. Belki sabah serçe kuþlarý sesleri ile yeniden uyanýrsýn belkide kimi zaman bir kumru konar pencerene. Kim bilir belki dipsiz yanlýzlýklarýn derin uçurumlardan bir þahin’in kanatlanarak ak baba sususu ile amansýz kavgasýna takýlýr düþüncelerin.. Belki anlatamadým er meydanýnda arkadan vurulmalardan ve kanayan yaralarýmýn acýsýný.. Boþver, boþver artýk kan kýrmýzýsý gül kokulu düþlerin, safran sarýsý çýnar yapraðý gibi rüzgarda savruluþlarýný. Ve bilinmezliklere yol alan þu ömrün yaðmalanmýþlýklarýný.. Kimseye bir þey sormaya gerek yok, katran karasý ile sen deðilmisin hayat yolunu çizen..? Haný nevruz ateþi deðil, hýdýr ellez türküsü deðil bu þiirim bilirim... Varsýn her nefeste sen derken harlanan ateþte yanayým son rehlesine ömrün... Dedim ya hýþþþ hadý konuþtuma þu suskun aðzýmý... ÞÝÝR Kamil Üci Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamil üci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.