Sarmýþsa tenini, aþk alev alev
Karbeyaz teninde kor alev benim
Aþkýna bürünmüþ, yanýyor her ev
Her gördüðün yangýn, her alev benim
Senden ayrý bir ben düþünemem ben
Aþka baþka bir ben düþüremem ben
Ay gerdanýnda ben, ben, iþte o ben
Her gördüðün yangýn, her alev benim
Saracaðý kadar sardý alevler
Yanacaðý kadar yandý tüm evler
Hepsi senin ile bir bütün evler
Her gördüðün yangýn her alev benim
Aþk ateþi gülüm, gökten dökülmüþ
Ne var ne yok ise, kökten sökülmüþ
Yanýp kül olmuþ da yere yýkýlmýþ
Gördüðün her yangýn, her alev benim
Kainatý kordan yaratan kimdir
Tabiatý O’nla bir tutan kimdir
Aþktýr derde derman, derdim hekimdir
Gördüðün her yangýn, her alev benim
’Enel Hak!’ deyip de göðe çýkanlar
Göðün ateþini kâlpte yakanlar
Gönlümün dengiyle bana bakan yâr
Gördüðün her yangýn, her alev benim
Kibrit ise yanan, eline muhtaç
Gönül ise her dem gülüne muhtaç
Her gül birazcýk da külüne muhtaç
Gördüðün her yangýn, her alev benim
Senin seni en çok sevdiðin kadar
Seviyorum en az gül senin kadar
Batarsa içime dikenin batar
Gördüðün her yangýn, her alev benim
Ay doðar geceden, bana bakmaz mý
Þavký pencereden sýzýp akmaz mý
Yaðmur yaðar ise, þimþek çakmaz mý
Gördüðün her yangýn, her alev benim
Aktaþ’ý ay - güneþ aþkýna boðdun
Her sabah her akþam kâlbime doðdun
Kaþýn hilâlinden dolunay oldun
Gördüðün her yangýn, her alev benim
Þaban AKTAÞ
18.05.2016