ALLAH'A KUL OL

ALLAH’ KUL OL

Ayrýlmadan yazmalý insan mektubunu,
Ve son sözüymüþ gibi baþlamalý her sözüne, çünkü hakikat bu,
Her sözün son sözün olabilir ve son nefesin yetmeyebilir son sözünü söylemeye,
Himmet dilerken bulursun kendini,
Himmeti dilediðini hatýrlamadýðýný hatýrlarsýn.
Hani sana her zaman gel diyeni,
Týpký annenin ilk adýmýný atýþýný beklediði gibi ama bu defa binlerce kat daha istekle,
Bir adým gel, seni bekliyorum diyeni hatýrlamadýðýný hatýrlarsýn.
Son nefesin ise eðer, dünyalýk olanlarý düþünür ben ne yaptým dersin.
Þimdi gel son nefesini vermeden,
Son nefesin gelmeden hakikat’i bul,
Ýnsan dediðin nefse kul,
Yeter artýk býrak nefsini, Allaha kulsun.
Seni yaratan Allah,
Dön Allah’a ve kurtul.
Ölüm ensendeki soðuk nefes, kurtuluþun yok,
Ayrýlýðýn müjdecisi, ayýrýr seni sevdiklerinden,
Elem duysan, yasa boðulsan boþ.
Dünya seni dolandýrdý, bin bir yalanla seni kandýrdý,
Endamýna aldandýðýn dünyan da gitti, sana bir yýðýn toprak ve iki metre kumaþ kaldý.
Þimdi ne olacak? Hangi servet seni kurtaracak ?
Ya da hangi dostuna çaðýrsan seni duyacak ?
Çaðýr bakalým en sevdiklerini, dönerler mi ?
Duysalar bile sesini, ne oldu derler mi ?
Senden kaçarlar, üzerine atýlan topraktan sonra orda durmazlar.
Sesini duysalar duymamazlýktan gelirler.
Bak birkaç cümlelik ölüm nefesini zorladý!...
Eðer ölümün kendisi olsaydý ne yapacaktýn.
Kendine gel, gör artýk gerçekleri,
Dost istersen Allah yeter.
Ömrün boþa verilmedi, senin yaradýlýþýnda bir sýr var,
Ara ve bul, emin ol Allah seni sýnýyor.
Teþekkürü borç bil, kalk artýk gaflet uykusundan,
Çýkar at gözlüklerini, Allah’a kul ol, nefsinden kurtul…
Nedir ki seni alýkayan Hakka þükretmekten,
Hiç düþün dün mü?...

YILMAZ AYIK



Sosyal Medyada Paylaşın: