Bana bir ses ver ne olur
Bana seslen ben geldim de
Kapýyý vurmadan gir içeri
Sarýl boynuma sýkýca
Geç kaldým de
Ama geldim iþte de...
Beni sevindir,tut ellerimden
Bir daha hiç gitmeyeceðim de
Hep yanýnda yaný baþýnda olacaðým de
Küçük çocuklar gibi dolanayým etrafýnda
Sevinçten heyacandan ne yapacaðýmý þaþýrayým
Sen gülen gözlerinle bak bana
Ben de güleyim ömrüm boyunca
Avuçlarýnýn sýcaklýðý dolaþsýn saçlarýmda
Ben yanayým senin aþkýnla....
Bu pencerenin kenarýnda
Kim bilir kaçýncý vuslatýndayým yalnýzlýðýnýn
Kim bilir kaç zamandýr böyle seni beklemekteyim
Ölümün soðuk nefesini çekeli çok oldu
Yüreðim o keskin býçak darbesini yiyeli bir hayli oldu
Yine de bir umut bekliyorum pencere kenarlarýnda seni
Alýþkanlýk yýllarýn vermiþ olduðu bir baðlýlýk iþte
Akþama doðru anca anlýyorum bugün de gelmeyeceðini
Ve hiç gelemeyeceðini
Ama ben yine de yarýn sabaha hazýrlýyorum kendimi
Pencere kenarýnda sandalyem
Gözlerimde hayalin ve benim olmayacak hayallerim...
Bir sabah gel tut ellerimden
Kaldýr beni bu sandalyeden
Saatlerce ölüme çeyrek kalmýþlýðýn dansýný yapalým seninle
Beni almadan gitme ne olur bu sefer
Evimizin her yerini dolaþalým dans ederek
Son vedamý yapayým tüm eþyalara
Yalnýzlýðýmý paylaþan
Sesime ses vermeyen sessiz dostlarýma
Bu sabah al götür beni
Yoruldum
Her güne seni bekleyerek baþlamaktan....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.