-Sevmeyi Sen Caným Öyle mi Sandýn?-
Eskiden hep sevdalarýn güzelliðine inanýrdým...
Oysa bakýyorum da þimdi þu kanayan yüreðine,
Sevgiyle aðlayan iç sesinin hýçkýrýðýný duyuyorum da
Neden diyorum ben de senin gibi...
Neden ki böyle umutsuz, sevdalar...
Neden ki...
Oysa her seher onun düþlerine dalarken
Gözünü açtýðýnda onu görmek,
Onu yitirme korkusuyla uyumamaya direnen gözler
Gecenin karanlýðýnda uykuya yenik düþtükten sonra açýldýðýnda
Sonsuzluða davet o bakýþlarla uyanmak…
Ne güzel olurdu.
Oysa bunlar düþ ötesi...
Yok…
Sevdanýn kalesi boþ,
Ne kadar yürek sýzlatýcý
Sahipsiz bir aþk masalýnýn kahramaný olmak …
Yaþayan bilir bunu.
Onun yüreðinin içine girip de bir bakýnmak,
Acaba benden bir iz, bir aný var mý demek…
Bir an,
Tek bir an için..
Milyonlarca karanfili býrakmak vardý o yüreðe;
Al kanlara karýþsýn da yanaðý hiç solmasýn diye.
Sadece derin bir ah çekiyorum
Þimdi sevda dediðinde dil
Ve sana uçurtmalarla sevgimi gönderiyorum.
Her bahar, gökyüzünde beni gör,
Unutulmayacaðýný bil.
Sen ister unut, ister unutma!
Yeter ki gözlerindeki hayat ýþýðý,
Gecemi bir yýldýz gibi aydýnlatsýn,
Razýyým...
Bu, benim sevda masalýmdý.
Sen nasýl seversin,
Senin sevda gerçeðin ne,
Bilemedim...
SERAP HOCA