Dün gece çýktým þehrin sokaklarýna; Hava çiseli, gözde yaþ, yürekte hüzün... Dolaþtým yekpare oradan oraya; bir ben birde içimdeki... Gece çýplak ayaklý, gece sessiz, gece kimsesiz ve tenha köpek seslerinin dýþýnda. Sokak lambalarýnýn çaresiz ýþýklarý, mat ve yorgun... Geceyi asarken dar aðacýna aydýnlýk; girdim tenhanýn en derinine ve düþündüm dünden bugüne. Yaptým muhasebesini. Çok þey görmüþ öðrenmiþim; aslýnda hiç bir þey yaþamamýþým. Ve altýn ýþýklý güneþ usul usul doðarken memleketimin üstüne, bende yeni güne baþlamýþ oldum dünden farksýz ama bir gün daha yaþlý.....!!!!
U. ALTUNAL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Uygar Altunal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.