Satýr satýr susuyor insan
Sabýrla yaþýyorken
Gül sustalý bir mavi kýþkýrtýyor
Güzelliði emsallerinden ayrý tutarak
Kýyý olsa kimse yanaþmazken yalnýzlýða
Ýçimde binlerce ben hucum ediyor
Sen çileden çýkýyorsun rüya iþte
Bir çiçekten açýyorsun niyetini
Salýncaðý oluyor dün ile önceki gün arasýnda
Rüzgara eman veriyor eteklerin
Milim þaþmaz bir saat akýyor üzerime
Kayýtsýz kalýyor ölüler
Sence sende anlýyorsun galiba
Kuyunun dibinde gökyüzü düþkün
Her ihtimal kolluk gücü deðil iþte
Bazen bazý kadýnlar fahiþe oluyor
Benden bu kadar tüm uzaklýklar için
Ýçiyorum içimi kafayý bularak
Her þey senin sýcaklýðýn beyaz kan ter içinde
Kýlýfý yok deðil ufkunun düþüncede
Gelince gelmiþ olunmaz diyorsun ya
Haklýsýn bu ihtiþamýn muradý yok aslýnda
Benim sakýz olduðum tek aðýz sen deðilsin
Kotardýðýn güneþleri giriþken kýlabilirsin
Masumca konuþan asýl zalim olmasýn
En çok ondan muzdariptir karýncalar