Umut
Hangi umudun,sekmesiydi ki bu…
Zamanin içinde ,kendi icselligiyle coðalan…
Göðsümün tam orta yerinde,bir karanfil duruyor,
Gidisinin,matemini yansitan…
Hangi yalnizligin,ýssýz cerceveden yansýmasiy di ki bu…
Hüzünbaz aksamlarin,seyrine dalan…
Þimdi kiyilarindayim, mateminin
Tüm alaca renkleri eksiltip,beyaz düsleri, elimde birakan
Doðusunu erteliyorum,yalnizligimin arifesinde
Susku nöbetleri barindiriyorum,
Loþ gecelere kucak acan,ufkun abidesinde
Gidisini uðurluyorum,gökkusaðýnýn seyrinde
Bir umut dikerken,ceketinin dügmesine…
Güvercinin kanatlarindan ,yükseliyor sanrýlarým
Birikmisligin, tortusunu vururken yüzüme
Býcak sirti bir aðrý saplaniyor,göðsümün tam orta yerine
Bir sokak lambasinin altinda,
Ayin tenime vurdugu,firari gecenin kuytusunda..
Buluþuyorum,renklerin ritmiyle
Ugurluyorum, kekremsi bir tatla,sedir alti düslerimin,eskiyen yüzünü
Umdun süt kokan vadilerinde,Kendi içselligimi saðarken,
Kimbilir? Belki de kendimi kandiriyorum.
Gizemm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.