BEN HEP ONU DÜŞÜNDÜM

BEN HEP ONU DÜÞÜNDÜM



Bir fincanlýk kahvenin ömürlük yadý kaldý
Günler geçti bir anda ben hep onu düþündüm.
Gözlerim kurumadý, yaþlar hicrana saldý
Aklým hala cananda ben hep onu düþündüm.



Yürüdüm boþ sokakta bir an vermeden ara
Kanadý hiç durmadan kabuk tutmayan yara.
Sadece gecem deðil gündüzlerim de kara
Kayýp oldum zamanda ben hep onu düþündüm.



Yaðmurlarý bekledim penceremden bakarken
Gülemedim, göðsüme sevda çengel takarken.
Çayýmý yudumlarken, sigaramý yakarken
O tüterdi dumanda ben hep onu düþündüm.



Bilmem kaç kez bozuldu kendime verdiðim söz
Sönmek nedir unuttu baðrýma vurduðum köz.
Kapanmadý uykuya hasret kalan iki göz
Ýlkbahar da hazan da ben hep onu düþündüm.



Özledim, hayallerim her satýra bulaþtý
Þiirler mýsra mýsra yokluðuyla savaþtý.
Konuþmadým kimseyle dostlarým bile þaþtý
Girdiðim her mekanda ben hep onu düþündüm.



Ayaz vurdu, üþüdüm, bahar çekti elini
Ödedim günden güne sevdanýn bedelini.
Hangi insan beklerdi böylesi ecelini?
Þu koskaca devranda ben hep onu düþündüm.


Þu koskaca devranda ben hep onu düþündüm.



ELÝF KESKÝN KARABULUT.../ ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
14.10.2012......SAAT:21:15

Sosyal Medyada Paylaşın: