TÜM KAYAN YILDIZLAR BENDEN GEÇER BU GECE...

***
Avqustun skleroz
gecələrindən birisi
sayrýþan ulduzlarýyla
pəncərəmin camlarýnda
týxanýb qalmýþ...
Sol qulaðým böcəklərin
səsinə alýþýq,
sað qulaðýmda
pambýq tamponu.
Orhan Pamuku
oxuyuram...
Sənin adýn qýrmýzýymýþ...
Þükr Allaha ký,
mavi deyilmiþ-
mýzýldanýram kəndi kəndimə.
Balkonun taxtalarý
tappýldayýr sol qulaðýmda.
kediymiþ,
baþqa nə ola bilir ki.
Dinþəyirəm dýþarýný...
Önümdə ekran
səs küydən titrəyir...
dünya savaþ içində:
qatillər,polislər,
siyah geyimli pədərlər...
hər kəs biribirinə
bənzəyir.
Riçard Girin oðraþ
sýfatýna baxýram
səksən dörd ekrandan.
Əlində tapança,
sanki siqara tutmuþ
barmaqlarý arasýnda.
Atəþ...
Orhan Pamuk
düþür əlimdən,
heç qaldýrmasaydým...
adýný nə qoyursan qoy,
dünya elə həmin dünyadýr,
Girin tapançasýnýn
lüləsi boytda,
sýfatý da eynən
onunku kimi...
"Bu gece kehkeþan
gibiyim,
tüm kayan yýldýzlar
benden geçer bu gece"...
Dodaqlarýmýn ucunda
oyalanan þarký
sözünə bənzəyir
aðlýmdaký kəlmələr:
Qaliba uyqu
tutmuþ məni...
*<>*

Sosyal Medyada Paylaşın: