kapı geleni duymaz ki ayakları suya toprağa karışmamışsa

o dere hep denizi aramaz
düþmez bulut olup
terli alnýna serin damla
hadi þaþýrt beni toprak olayým
avuçla yaný olmayan kuyunun
yosunlu aðzýnda
benim deðil dudaklarým


týrnaklarýn yenildi dur dur
kuruyan vahanýn demir atlýlarý
çiðniyor dolunayýn çimenlerini
sisli þarkýlarýn sýrsýz yüzünde vatanlý hýçkýrýk
sarhoþ gecelerin göðüs uçlarýndan
öpemezsin þimdiki zamaný
o kadýnýn saçlarýna söz veremezsin
yaþatarak salkým söðütlerin
boþluðu saran rüzgarlý sesini
uzaklara koþuyor düþler sýnýrý bekleyen etin
yasýný tutmayacaðým bil


yüreðin bölünerek çoðalacak dinle
geçerken servileri kucaklarýnda
aðýt köklü aðaçlar
o kadýný ararmýþ sýn gibi aþkýn baðýnda
tadýnda zehir zýkkým kadehin
büyük ve büyülü sözler karalama
seni hatýrlamayacaðým





0136


Sosyal Medyada Paylaşın: