Bir zindan öyküsü

Öyle bir yaþayasým var ki anlatamam
Düþlerimdeki sevgiliye sarýlasým var
Ama yine bir tutsaklýk yargýlýyor beni
Yine bir demir parmaklýk oluyor sýrdaþým
Yine en güzel öyküyü bir zindan anlatýyor
Yine betonlar arasýnda en acý romaný okuyorum
Ve yine prangalar paslanýyor hasretimden
Dýþarda kurulan dar aðacý yolumu gözlüyor
Ah acaba sevgiden haberdar mýdýr
Yaðan yaðmurda bile çürümeyen bu dar aðacý
Yani azrail neye ecel sunduðunu biliyor mudur acaba
Ah biliyorum ben gitsem de mutluluðum kalacak
Yine bir deniz kýyýsýna vuracak en asi yaným
Yine gökyüzü sýrýlsýklam gözlerimde yeþerecek
Bir bahar var biliyorum yüreðimde solmayan bir bahar
Dar aðaçlarý deðil eli kanlý cellatlar gelse faydasýz
Umutlarý saracak bir kefen yok umutlarý gömecek bir mezar yok
Bir gün bu zindanlar bu prangalar yetmeyecek
Bir gün ay ýþýðýnda acý tükenecek aþk galip gelecek
Bir gün hasret uyanacak ve her yer bahara dönecek
Ve bir an gelecek gökyüzüne þiir yazan tutsak olmayacak
Ýnsan dediðin bir gün alçalmadan sevmeyi öðrenecek
Gökyüzünün vurgunluðu bir gün yeryüzüne taþacak
Bahar olacak yani en güzel renkte en güzel çiçeklerle
Sevda olacak yani en bitmez tükenmez yüreklerin direnciyle
Uçurumlar arasýndan kara sevdalý yürekler þafaklarý getirecek
Ve bir an gelecek feryat yada aðýt dillere dolanmayacak
Ýnsan umut ettikçe var olandýr insan umut etmeli
Ben gökyüzünü gözlerime esir edip özgürlüðü yaþýyorum
Tutsak olan aslýnda ben deðilim zindan tutsaktýr bana
Ama yine iþkence sesleri geliyor yan hücrelerden
Uykum haram olmuþ yitip gidenlere yüreðim yanmýþ
Ah bir þarký bir þiir duygularýma tercüman olsun istiyorum
Ama yine kör kuyulardan bir aðýt yükseliyor
En acý en aðýr feryatlarla en sessiz ölümlere tanýk oluyorum
Çünkü her can yokluðun uçurumundan çaresizce düþüyor
Halim hüzünden geçmiþ vaktim acýya bürünmüþ
Ah þairim gözlerim gözyaþým gönlüm aðýt yakar olmuþ
Duvarlarla vuruþmanýn hiç faydasý yok isyanlarým solmuyor
Ah þiirlerle kendimi asmak istiyorum
En asil duygularla en kutsal mabede gömülmek için
Yüreðim üþüyor hüzün tadýný kaybetmiþ acý baþrolde
Ama hala en güzel mutluluða hasretim
Þimdi yine bir suskunlukla en büyük isyana düþeceðim
Ýnceldim inceleceðim kadar artýk olursa kopacaðým
Hayallerimiz ölmedi gönlümüz hala kordan bir alev
Aþk olmuþ biz aþkla aþktan ölmüþüz
Bir zindan öyküsüdür bu
Hasretim pranga düþlerim zindan
Ve hiç bir vaktimiz ayrýlýða ayarlanmamýþ
Biz birbirini izleyen zamana ezber bozanlarýz
Bu hayat þeridinde hiç bir borcumuz kalmadý
Son nefesimize kadar aþka boðulmuþuz
Acýyla erirken hiç eksilmeden sevmiþiz biz
Eriyen beden oldu biz aþkla çoðalmýþýz
Þimdi bu yazdýðým ister bir son olun
Ya da ister bir baþlangýç
Ben yine delice yaþamak istiyorum
Düþlerimdeki sevgili yine hasretim
Belki bir gün tutsaklýk deðil özgürlük yargýlar beni
Belki sürgün bir gecede firari bir vakitte ölmem
Belki bir iz kalýr aþký sevdamýzdan
Öyle bir iz ki eriyen kemiðimize iþler
O vakit cesedimiz ortada kalsa bile
Boþa yaþamamýþ derler
Belki cansýz bir cesetten anlar
Her daim canlý olan bir aþk
Sosyal Medyada Paylaşın: