parantez içi aşklardı yaşadıklarımız...

eski türk filmlerinden aþýrma repliklerim
sonu mutlu bitmesede
montajda kesilip alýnýyor mutsuzluk sözlerim
birbirine düþkün iki fakir genci canlandýracak yaþlarý gectik artýk sevgilim
belkide bu yuzden sahte hastalýklarýn tedavilerine
bu kadar kolay paralar yatýrmalarýmýz

tadý kalmayan hayat deðil
belkide bizim tad almaya yarayan yanlarý ruhumuzun
bir sure sonra kaybettigimiz gibi
iþe yaramýyor artýk deyip cýkarýp astýgýmýz kapý ardýna

gunlerdir zorluyorum kendimi
yazabiliyormuyum artýk diye
yoksa öpülünce büyüsü bozulan masal kahramanýmýydým
öpüþlerinden geriye tebessumlerim kaldý yuzumde
sen gittiginden beri olur olmaz herseye gülümsemem bundan
ne zaman elime kalemi alsam
kokunu icime cekip aklýma gömüyorum teninin kývrýmlarýný
ne klavyem iþe yarýyor artýk
nede alkol
ne kadar icersem iceyim
ne el yazým düzeliyor
nede tasvir edebiliyorum güzelligini
öptügünden beri
bir masal kahramanýnýn bozulan büyüsü kaldý yüzümde
yazmayý unutup hatýrlayan konusabilmeyi...

geciyormu gece dedigin bu kör karanlýk
zaman dolunca
sabah olunca
üstünü örtünce eskilerini sakladýgýn sandýgýnýn
sandýklarýnýn ötesinde nasýlda güclüsün sokaga cýkýnca
gülümserken
konusurken ve kahkahanla süslerken yalnýzlýk duvarlarýnýn
öptüðün yerlerim sýzlýyor simdi
özlendigimi düþünürken
olmayacak bir iþ gibiydi, olmadý
üstüne gitmiyorum icimdeki yaralanmýþ zavallýnýn
hatta izin veriyorum artýk
seni özledim demesine
ve yazmasýna
bozulsada büyüsü
konusmak yerine...
Sosyal Medyada Paylaşın: