Üzerinde yalnýzlýðý olan bir adam
Gölgesiyle saf tuttuðu vakitte
Kýymet mi arar
Aþikarlýðý meydandadýr
Alýþkanlýðý belli
Niyeti okyanustur
Derin ve hiç
Ýçinde kalbi olan adam
Kalbin de halli olan yani
Dert çekmeye muktedirken
Muhteris kavgasýyla baþbaþa
Diline geleni içine atar
Ýçinde arar her ne varsa
Ayný hatýrlý kimselerini
Sen nesin ey yokluk
Hiç kimsede yokken bende niye varsýn
Benim en zenginliðim olup
Neden içime soyulmaktasýn
Çýk meydana gel gözönüne
Soyun bütün ihtiþamýný
Aþýðýn olsun cümle alem
Dil bühtansýz da konuþur
Aklýndan kalbinden uzaðýndan
En çok öfkesinden konuþur
Öfke kalbin katranýný artýrýp
O anýn hýzýyla varoluþtur
Köprüye bile minnet etmeden
Ayýlara baþkaldýrýdýr
Bu zaviyeden bir baþka usulle
Seviyordur ölçüsüz hesapsýz
Bir de kelimesi kelimesine
Teðelleyip sesinin uzuvlarýný
Ayný yöne baþka bakarak
Susanlarý anlatýyordur bakýþlarý
Hiç kimsenin itibar etmesini
Beklemeden yaþýyordur aný
Ayný dünleri içinden öksürüp
Bir balgam gibi söküp atarak
Arýnmalý ayýlmalý sarhoþluðundan
Geçmiþin uyuþturan varlýðýndan
Ok gibi fýrlamalý en yakýn yarýna
Ki akýl arasýn sorsun merak etsin
Kalp yeni kalýbýna girsin yarýnýn
Ve ter ü taze bir yaratýlýþýn
Hakkýný versin adam olan
Miladi yahut hicri takiyyelerden
Beter deðildir gelecek elbet
Ve en yüce tanrý geleceði varedendir
Geleceðin her hizasýna eriþen
Bu gerçeði bilir ve iman eder
Hep yeniden hep yeniden