Yorgun, kirli dünyanýn Acýmasýz kanýnda boðuldum önceleri uzay boþluðunda beklerdi Kimliði belirsiz kýrk harami, Nesili tükenen insanlýðýn Kýrký çýkmadan dualar ederlerdi. Tanrý uyuyor muydu Duymadý hiç birini ve savaþlar çýktý Kafalar kesildi Diyetler ödendi. Bir gözünü açtý tanrý bir bakýndý Mavi yuvarlaða "Bu muydu yarattýðým ? Sen söyle Muhammed Peki ya sen Musa, ne diyorsun anlattýðýn ben böyle mi yarattým, böyle mi þekil verdim yoktan var oluþa ?" Ýsa sustu, susuzdu zaten hala, Açtý. Havarisleri dökülürdü çatlamýþ dudaklarýndan. "Anladým. Bilirdim zaten böyle olacaðýný. Ben bilirim dedi. Vermeyecektim iblise o zamaný. Demeyecektim, sen ki zaman verilensindir buyruðunu. Yoruldu tanrý uyudu yine. Kýzýp elçilerine döndü arkasýný. Haramiler yine dua etti O ki, yine duymadý Sosyal Medyada Paylaşın:
Hiç Kimse Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.