Anestü Nârâ

Zihnindeki þarkýlarýn yeri
bir kuþun içine girdiðin
sanki uçar gibi sakinliðin eteðine
giysine saklanmadan ...

Hiç býkmayacak anýlarla kaplýyým
unutmamak konusunda kararlý
ki bu anýlar rüyalarýma girer
bir yatakta uzanýp bana bakar annem ...

sisli gözleriyle konuþurum yine
kendi gözlerime geçer bakýþlarý
bu gözleri takar gerçeklik
belirtir beni
gösterir aynalara...

zemin gelgitli
zaman dar...

aynalarda nefesinin buðusu
saç tellerinin yapýþtýðý yazmalarý serdim üzerime
ne zaman unutmayý inþa etsem seni
anýlar tuzla buz etti yýkýp
hatýrladým...

annemin saçlarýný kesip yapýþtýrdýðý bebekler
hepsi içime akacak ...

bir çocuðum þimdi
annesini kaybetmiþ...
kurumuþ mor dudaklarýmýzda,
kalakalýyor tüm sesler
susuyoruz...

yassý güneþin altýnda
yalýn ayak öksüz
topraðýn kokusuna dönüyoruz...


Bükme boynunu
gün gelir anlarlar seni
bir oyuncak bebekle
tekrar gelirler yanýna
severler bu kez ...

göðsümde yatýþmayan birþeyler
üç öðün yeter bu acý
annem reçel koyuyor masaya
usu kýrýk, bir dil yaratmýþ kendine
ahlar aðacýyým diyor, beni düþünme...


Sosyal Medyada Paylaşın: