OLMUYOR BABA!
Bizim kaderimiz yazýlmýþ kara,
Felek bizleri hep düþürdü dara,
Kalsaydýn baksaydýn yandýðým nara,
Akraba kadirimi bilmiyor Baba.
Sende benim gibi çok yaralýydýn .
Ne yapsam acýlar dinmiyor Baba,
Hayatýn içinde dert kýralýyým,
Hüzünler tahtýmdan inmiyor Baba.
Olsaydýn silerdin gözüm yaþýný,
Aðlardým omzuna koyup baþýmý,
Zehir ettim hazýr piþmiþ aþýmý.
Doðru dala kuþlar konmuyor baba
Senin hiç yerini tutarmý saðlar,
Gözlerim gülse’de yüreðin aðlar,
Çektiðim çileye dayanamaz daðlar,
Haller muhanete denmiyor baba.
Derdin ya ’Erol’um Amcalar önder,
Önder kim olurmuþ,hele gel bir gör.
Bizde sen yanandýn,artýk söndü köz,
Ciðerim yanýyor sönmüyor baba
Senle yaþýyorum,bilki þanýmsýn,
Damarda dolaþan asil kanýmsýn,
Rüyama gel nolur gönlüm açýlsýn.
El eliyle yaram onmuyor baba.
Çektiðim çileyi sende görürdün,
Onun için günden güne eririm,
Yemedim,yedirdim kime bildirdim,
Öksüz oðlun boþa yanmýyor baba
6.5.200 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.